Het op een zijspoor zetten van een zieke werkneemster is een Fries ziekenhuis duur komen te staan. Uit de uitspraak van de rechtbank Noord-Holland blijkt dat de zorginstelling de klinisch chemicus alleen al een half miljoen aan ontslagvergoedingen moet betalen omdat ze de vrouw geen gelegenheid bood om te re-integreren. Daarbovenop komen nog verschillende andere kosten. En dan gaat het hard.
In 2018 kwam de klinisch chemicus in dienst van de Antonius Zorggroep. Zij trad toe tot het managementteam van het laboratorium en ontving een brutosalaris van ruim 10.000 euro per maand. Het ging goed totdat er in 2020 een aanvaring plaatsvond tijdens een werkoverleg. De medisch coördinator ergerde zich aan de samenwerking met haar. Dit resulteerde in een gesprek (februari 2021), waarbij de werkneemster kreeg medegedeeld dat ze een verbetertraject moest volgen. De chemicus meldde zich enkele dagen later ziek met burn-out klachten. Een GGZ-arts stelde in de zomer van 2021 vast dat ze leed aan een depressie. Daarna volgde een arbeidsconflict van drie jaar.
In 2023 stelde het UWV meerdere malen vast dat de werkgever te weinig had gedaan om de klinisch chemicus terug te laten keren op de werkvloer, terwijl er in het begin nog genoeg perspectief was. De zorggroep kreeg daarom van de uitkeringsinstantie een loonsanctie opgelegd. Het gevolg was dat de zorginstelling de zieke werkneemster drie jaar in plaats van twee jaar moest doorbetalen. Ondertussen herstelde de vrouw en kon ze bij een ander bedrijf re-integreren. Omdat ze daar niet vast aan de slag kon, wilde ze weer bij het ziekenhuis gaan werken. Dit werd door de werkgever verworpen. Omdat de werkneemster niet meer ziek was, kon de zorginstelling nu met succes de arbeidsovereenkomst ontbinden. Dat had wel een prijskaartje.
De kantonrechter in Leeuwarden oordeelde dat de arbeidsverhoudingen dusdanig waren verstoord dat een terugkeer van de klinisch chemicus geen optie meer was en ontbond de arbeidsovereenkomst. De verstoorde arbeidsrelatie wijt de rechter volledig aan de werkgever en dat is niet zonder consequenties. Naast een reguliere transitievergoeding van 24.000 euro heeft de vrouw wegens verwijtbaar gedrag van de werkgever recht op drie jaarsalarissen, samen goed voor 444.000 euro. Tel daarbij het achterstallig salaris van zes maanden (verhoogd met een boete van vijftig procent) en drie jaar loonbetaling tijdens ziekte bij op en je komt uit op het imposante bedrag van één miljoen euro. De advocaat van de vrouw vond dat de werkgever het zeer bont had gemaakt door niets te doen aan re-integratie en het volledig negeren van de adviezen van de eigen bedrijfsartsen.