De Volkskrant bracht onlangs interessante onderzoeksresultaten naar buiten over ontslag. Gedurende het afgelopen jaar zijn de uitspraken van 194 rechtszaken over ontslag op staande voet gepubliceerd. Journalisten van de krant hebben al deze zaken onder de loep genomen, om erachter te komen wat de redenen voor ontslag op staande voet waren. Opvallend: na diefstal en fraude (niet-meewerken aan) is re-integratie de belangrijkste ontslagreden.
In het artikel waarin journalisten schreven over de belangrijkste redenen voor ontslag kwamen veel bijzondere en sappige zaken aan bod. Dat levert soms grappige, maar vaker nog verbazingwekkende voorbeelden op. Zo werd een medewerkster van een supermarkt ontslagen, omdat zij een hap had genomen van een donut die al over datum was - en daarom weggegooid zou worden. Overigens draaide de rechter in deze zaak het ontslag op staande voet terug, omdat dit een disproportioneel hoge straf zou zijn voor een klein vergrijp. In het geval van de medewerkster die haar zoon stiekem jarenlang op de loonlijst liet staan, terwijl hij helemaal niet werkte bij het bedrijf, vond de rechter het ontslag wél gegrond. De medewerkster werd daarnaast veroordeeld tot het betalen van een flinke schadevergoeding. Behalve diefstal, fraude en re-integratie, haalden onder andere ‘geweld,’ ‘weigering’ en ‘kritiek op de werkgever’ de top-10.
Toch blijft re-integratie een opvallende reden van ontslag op staande voet. Een werkgever mag een zieke werknemer namelijk niet ontslaan. Toch zijn er situaties waarin dat wel mogelijk is. Zo zag een Limburgse werkgever zijn ‘zieke’ werknemer voorbijkomen op tv. De werknemer deed mee aan een benefietavond, maar had zijn werkgever doodleuk verteld dat hij te ziek zou zijn om daaraan deel te nemen. Het mag duidelijk zijn dat de rechter in dit geval de werkgever gelijk gaf en meeging in het ontslag op staande voet. Er zijn echter ook zaken waarin de werkgever aan het kortste eind trok. De werkgever die zijn zieke werknemer ontsloeg omdat hij naar eigen zeggen geen twee jaar ziekte kon doorbetalen, werd teruggefloten door de rechter.
Bedenk dat wanneer een werknemer niet voldoende meewerkt aan re-integratie dit een gegronde reden kan zijn voor ontslag op staande voet. Een werknemer heeft er dus alle belang bij om constructief mee te werken aan de re-integratie. En mocht een werknemer niet tevreden zijn over het re-integratiebureau dan kan deze in samenspraak met de werkgever en/of het UWV ook zelf op zoek gaan naar een re-integratiebureau. Bij een eventuele rechtszaak natuurlijk een goede manier om aan te tonen dat werk gemaakt is van re-integratie. Vanzelfsprekend loont het ook voor de werkgever om een onafhankelijk en deskundig re-integratiebureau in te schakelen in plaats van de complexe re-integratiebegeleiding zelf te verzorgen. Zo kan voor de rechter optimaal aangetoond worden dat alles gedaan is voor een succesvolle re-integratie van de werknemer en dat voldaan is aan de re-integratieverplichtingen.
Terug naar blog